Ik ga even terug naar het einde van bericht 14 waar we vanuit Nairobi vertrokken naar Malindi. Nairobi stad -> vliegveld is een grote verkeerschaos. Iedereen probeert iedereen in te halen. De vliegreis naar Malindi verliep tot de landing goed, maar bij de landing wapperde en stuiterde het vliegtuig allerlei kanten op. ik zat te denken aan een nieuwe piloot aan de stuurknuppel die het landen nog moest leren. Gevolg was wel dat Dieuwer weer wat problemen met haar maag had. Maar ze herstelde zich vrij snel.
Alles is hier anders: vochtig warm, bij iets optillen word je al nat, palmbomen, stoffig en als vervoermiddel de TukTuk i.p.v. de gewone auto, we zitten nu in het Arabische deel van Kenia met de Islam, dus 4 en 5 uur ’s ochtends gebeden. Verder veel Italianen en ook Duitse bejaarden die hier overwinteren. Nog nooit zoveel blanken in Kenia gezien!
Fotos vliegveld (zeer primitief / zelfs Obama heeft zijn vliegtuig) en stad Malindi met veel TukTuk’s
We werden door Eldad Omollo naar een hotel gebracht waar het aangenaam was. De volgende dag door naar Marereni, maar eerst inkopen voor de Childrens Day en Workshop in Marereni omdat in Marereni lang niet alles te krijgen is. Met de TukTuk naar de Nakumatt. Met een volle TukTuk weer weg. Onderweg overgestapt in een gewone auto die ons naar Marereni zou brengen. Het was de auto van één van de ouders van de school van Eldad. Door een landschap van o.a. Baobab’s, rode aarde en veel armoede naar Marereni.
De boabab vind ik al een rare boom, maar hij is nu kaal en dan is het helemaal een apart geval ….. Maar goed dat is persoonlijk.
Foto’s: onderweg van Malindi naar Marereni, baobab, moskee en armoede
De chauffeur ging er stevig tegenaan wat aan het einde voor Dieuwer aanleiding was hem te vragen het gaspedaal wat lost te laten. Het laatste stuk zat ook vol “potholes”, dus erg slecht. Voorbij Marereni houdt het asfalt echt op. Deze weg is de enige route om over land Lamu te bereiken. Vroeger waren er veel overvallen, nu (werd verteld) kwam dat nog nauwelijks voor.
In Marereni zaten we in het enige “Hotel” wat er was. Een erg eenvoudige kamer maar wel schoon. Net als het sanitair, maar daar was het wel behelpen. De wc lekte, douche half boven wc !! en de wastafelkraan gaf minimaal water. ’s Avonds en ’s nachts ontzettend veel lawaai van mensen, disco en voetbal op TV. De omgeving was erg stoffig en ontzettend smerig. Dieuwer zei op een moment: Het lijkt wel Kibera (sloppenwijk in Nairobi) alleen hebben ze hier meer ruimte.
Maar er waren ook leuke en positieve dingen die we in de 2,5 dag hebben meegemaakt.
Overhandiging boeken Biblionef.
De Jamaa Academy Primary school had voor de 4e keer boeken aangevraagd en gekregen van Biblionef. Om transportkosten uit te sparen had Biblionef ons gevraagd om deze mee te nemen. Wij hebben dat gedaan met 2 extra plunjebalen. Eldad Omollo heeft ze daarna met hulp van een collega die in Nairobi werkt naar Marereni gebracht.
Woensdagmiddag door het rode zand (gras heb ik haast niet gezien zo droog) naar school gelopen waar leerlingen, leerkrachten, ouders en schoolbestuur ons dolenthousiast stonden op te wachten. Onder luid applaus werden de plunjebalen en ook de boekendozen uitgepakt. Behalve dat zaten er ook nog honderden linnen tassen o.a. van het Zorgplein Harlingen en andere spullen in.
Het zijn prachtige boeken (2 dozen met totaal 189 boeken) en we hopen dat de kinderen er veel uit kunnen lezen. De volgende dag terwijl Dieuwer een workshop met leerkrachten van scholen uit de omgeving had heb ik de oude boeken bekeken en de slechte, kapotte en stukgelezen exemplaren eruit gehaald. En ze worden gebruikt. Dat hebben we op andere plekken wel anders gezien (Homa Hills) waar ze soms netjes in de kast achter de “headteacher” bijven staan.
Foto’s: overhandiging boeken / linnen tassen en uitzoeken oude boeken Biblionef
Workshop leerkrachten
Dieuwer heeft op donderdag een workshop gegeven aan leerkrachten uit de omgeving. hieronder haar verhaal daarover.
Eldad Omollo had mij gevraagd een workshop te geven. Ik loop dan tegen twee problemen aan. Er is geen materiaal waar je mee kunt werken. En dus had ik scharen, kleurpotloden en viltstiften meegenomen. En in Malindi hadden we karton gekocht. Tweede probleem is, dat ze onze manier van denken moeilijk kunnen volgen. Handig is dan om iemand te vragen die het snapt, het over te brengen in hun eigen taal. In Kenia wordt er op de kleuterschool niet gespeeld maar geleerd.
En met deze workshop heb ik geprobeerd hen te laten zien dat je met spelen ook iets kunt leren. Uit de boekenkist van Biblionef had ik het boek: Biggetje is ziek van Dik Bruna gevist. Eerst heb ik het voorgelezen. Daarna heeft één van de leerkrachten het voorgelezen. Daarna hebben we het gespeeld. Eén leerkracht was Biggetje, de ander grootmoeder, weer een ander de dokter en we hadden nog een kruidenier nodig. Dit vonden ze prachtig. Hier zag je hun eigen initiatief. Grootmoeder maakt voor Biggetje sinaasappelsap en doet dat in een glas. En dus goten ze een beetje water uit mijn waterfles in de dop van de fles en zetten dit bij Biggetje neer. Mijn labello stift was de vaas met bloemen. Daarna hebben we woorden gezocht die de kinderen konden leren. Er moest een tekening gemaakt worden met het woord eronder. Ook dit ging goed.
Na nog geteld te hebben, was het tijd voor thee. De kinderen leren hier de letters door het opdreunen van: a for apple, b for ball, c for cup, d for dog, enz. Na de thee hebben we andere woorden gezocht die beginnen met een a bijv. arm, ant ,axe, enz. Zo hebben we het hele alfabet afgewerkt. Of ze iets opsteken van zo’n workshop, geen idee. Ik hoop altijd dat er bij iemand iets blijft hangen en dat er misschien, ook al is het maar een heel klein beetje, iets veranderd.
Foto’s workshop
Childrens Day
In Marereni zouden we net als in Homa Hills een Childrens Day organiseren. Dat hadden we 4 jaar geleden ook gedaan. Eten en drinken en andere benodigdheden hadden we in Malindi gekocht. Een deel kon in Marereni zelf gekocht worden.
Eldad Omollo, de directeur van de school, bleek echter wat over enthousiast te werk te zijn gegaan. Wij hadden afgesproken niet meer dan 200 kinderen. Maar hij had meerdere scholen uitgenodigd en riep ons op zijn kamer met de opmerking: “Baba and mama Rose I have a small problem”. Het bleek dat bij telling er 800 !! kinderen zouden komen. Ook van scholen ver weg, tot 20-25 km toe. Na overleg hebben we besloten dat er van 3 scholen totaal 200 kinderen mochten komen want wij zouden meer niet aan kunnen. Het veld waar de spelletjes gehouden zouden worden, is niet berekend op zoveel kinderen. Bovendien hadden we voor 200 kinderen eten en drinken ingekocht.
Childrens Day zelf: Toen we op het school terrein kwamen waren de meeste kinderen al aanwezig, 1 school kwam later. De keuze van max. 200 kinderen bleek goed te zijn. Vooral de leerkrachten (+ directeur / manager Eldad) bleken totaal geen controle te hebben over hun leerlingen. Het was een grote chaos. Daar kwam nog bij dat de leerkrachten zo’n spelletjesdag niet / nauwelijks kenden en uitleg haast onmogelijk bleek. Verder renden kinderen van hot naar her, leerkrachten liepen weg bij hun kinderen…. Dieuwer besloot toen maar het heft in eigen handen te nemen en overruulde Eldad met alles. Want die maakte er een nog grotere chaos van. Te veel kapiteins op één schip.
Uiteindelijk zijn de spelen alsnog uitgevoerd, maar wel geïmproviseerd en niet volgens de Homa Hills regels. We misten de coordinatoren van Homa Hills erg. Na een aantal jaren weet daar iedereen wat te doen. Zonder iets te zeggen, wordt de limonade klaargemaakt en het brood gesmeerd. Iemand als Joshua (eerder genoemd) houdt 400 kinderen in toom terwijl hier 200 kinderen voor 15 leerkrachten teveel waren. De kinderen hebben hun eten en drinken gekregen en vonden de spelletjes geweldig.
Er waren kinderen bij die nog nooit brood hadden gegeten, nog nooit een bekertje limonade hadden gehad. Als je dan een kind ziet lopen met zijn bekertje vol met limonade, heel voorzichtig, er mag geen druppeltje verloren gaan, een big smile op zijn gezicht, dan is je hele dag goed. Wat er in onze westerse ogen organisatorisch ook allemaal misgaat. Soms hadden we het gevoel dat de leerkrachten de weg kwijt waren en niet goed wisten wat er allemaal plaats vond. Er was een uitzondering. Eén leerkracht kwam met 50 kinderen. Had de boel onder controle, zette hen in een rij voor drinken en eten en is de hele ochtend bezig geweest met touwtrekken. Hij is beloond en mocht het touw meenemen naar zijn school.
Na afloop zeiden we tegen elkaar: In ieder geval hebben de kinderen een geweldige dag gehad, maar hoe zij op deze scholen goed onderwijs moeten krijgen?? Het heeft natuurlijk ook met het gebied te maken. Hier begint de NO hoek van Kenia wat tegen Somalië aanligt, er zijn veel conflicten, veel stammen, weinig internationale hulporganisaties, zwakke overheid, grote armoede. Ik zou niet weten hoe je hier de jeugd een betere toekomst moet geven, ons motto in Homa Hills. Er wonen hier toch nog veel mensen en vooral jeugd. We kwamen langs lagere scholen met meer dan 1000 leerlingen. En de faciliteiten voor hen zijn voor ons in Nederland niet voor te stellen. Dat moet je gezien hebben.
Foto’s In volgorde van de dag.
En nu terug in Malindi. Hier in het hotel ondanks wat lokale sanitaire probleempjes een prima plek om te verblijven. Al blijf ik het tropenklimaat niet bepaald aangenaam blijven. Ik kan mij iets voorstellen bij de kreet tropenjaren.
Foto’s van hotel Malindi Breeze Point en terrein
Verblijf Kenia - januari 2014 